مقدمه
بسم اللّه الرّحمن الرّحيم
الحمد للّه ربّ العالمين و الصّلوة و السّلام علي اشرف الانبياء و المرسلين و آله الطيبين الطاهرين و لعنة اللّه علي اعدائهم اجمعين آمين يا ربّ العالمين.
السّلام عليك يا اباعبداللّه (ع) - السّلام عليك يا ابن رسول اللّه (ص) - السّلام عليك يا يا ابن اميرالمؤمنين (ع) - السّلام عليك يا ابن فاطمة الزّهرا(س).
سلام بر تو اي شهيد، سلام بر تو اي مظلوم، سلام بر تو اي عطشان، سلام بر تو كه پدر شهيد، برادر شهيد، عموي شهيد، فرزند شهيد و سيّد و سرور شهيدان مظلوم هستي.
اي حسين جان وجود تو سرمايه اسلام و شهادت تو احياگر اسلام عزيز است، حسين جان خاك تو توتياي چشم اؤلياء است، و شفا بخش دردها و آلام دنيوي و اُخروي بشر است. چه مي توان از تو گفت حال آنكه تو خود همه چيز هستي؟! و از ازل تا ابد باقي مي ماني، و از آدم ابوالبشر (ع) تا خاتم الانبياء(ص) تو را زيارت كرده اند و بر مصائب تو گريستند.
حسين جان، وجود ذيجود تو نجاتگر فرشتگان و آدميان است، و هر كه از درگاه خداوند رانده شد، به درگاه باعظمت تو پناهنده شد آزاد گرديد، كه تو آزادگر آنان و پناه بي پناهان مي باشي. و رحمت و رأفت تو حتّي بر قاتلينت شامل مي شود.
امّا كربلا - كربلا چيست؟ كربلا هم كرب است هم بلا، هم رافع كرب است هم دافع بلا، كربلا همان بهشت است، كربلا همان قيامت است، كربلا همان حساب و ميزان است، كربلا كربلاست!!!
كرب يعني گرفتاري، و مشقّت و بلا يعني عذاب و عقاب.
كربِ كربلا براي دشمنان اسلام و امامت و ولايت مي باشد، چرا كه آنان با بي اعتنائي (به زمين بهشت در روي زمين) كرب و گرفتاري براي خود آفريدند كه بلاي آخرت را به دنبال دارد. آنان فروختند آخرت و دنياي خويش را در كربلا، براي وعده و خيالهاي باطل و فاسد خود.
چه كردند در كربلا؟!
ديوان و ددان بخيال آنكه خدا و قرآن را از سر راه برمي دارند و آينه تمام نماي حق را مي شكنند براي خود كرب و بلا ساختند، نمي دانستند كه كرّوبيان در كربلا حاضرند و آنچه كه به دشمني با آن آمده اند دست خدا و صداي حق است. مي خواستند حق را بكشند و كربلا درست كردند!!
آري آنان براي خود كرب و بلا ساختند حال آنكه كربلا، كرب و بلائي براي حسين (ع) نداشت! بلكه رافع و دافع كرب و بلاي حسين (ع) و شيعيان او مي شد.
با نام آن زمين، با خاك آن زمين، با حرمت آن زمين اسلام و امّت مسلمان نجات مي يافت!
در مجرّبترين اذكار و ادعيّه اي كه از معصوم (ع) وارد شده است، مي فرمايد: كه هركس اين ذكر را هفتاد مرتبه با اعتقاد و معرفت بخواند هر كرب و بلايي داشته باشد برطرف مي شود:
يا كاشِفَ الكَربِ عَن وَجهِ الحُسَين، اِكشِف كَربي بِحَقِ اَخيكَ الحُسَين (ع).
يعني اي برطرف كننده كروب و مشكلات از روي حسين (ع) برطرف كن كرب و مشكل مرا به حقّ برادرت حسين (ع).
آري حسين (ع) خود مشكل گشاست، و براي كربلاي خود كاشف كربي آورده است، پس كربلا - كربي بر حسين (ع) و حسينيان ندارد. چون عبّاس علمدار قهرمان دارد، عبّاس (ع) كرب از وجود حسين (ع) بر مي دارد، كرب از وجود اولاد حسين (ع) برمي دارد، كرب از شيعيان حسين (ع) بر مي دارد. عبّاس (ع) قمر بني هاشم باب الحوائج مي شود، چون كرب كرّوبيان را مي گشايد، نه تنها در كربلا، بلكه دستان مقطوع عبّاس (ع) در قيامت شفيع امّت حسين (ع) است كه در دستان امّ الائمّه فاطمه زهرا(س) خواهد بود. پس كربلا كربي بر حسين (ع) ندارد.
امام حسين (ع) بسوي كربلا مي آيد به مانند ماهي كه سالها از دريا به دور افتاده باشد، حسين (ع) را در كربلا نكشتند! حسين (ع) را در (شام) كشته بودند! آنجائي كه ولايت و امامت را غصب كردند، حسين (ع) در كربلا زنده شد و از زندگي خويش اسلام را زنده كرد. آن هنگام كه وارد خاك كربلا شد و ديد كه ديگر مركب حركت نمي كند، مركب را عوض كردند، و باز حركت ننمود، تا سه مرتبه مركب را عوض كردند، مركب حركت ننمود. و آنگاه فرمودند:
فرود آييد كه اين جا مقتل من و مدفن من و مردان من است و اينجا خيمه هاي ما را غارت مي كنند و خون ما را مي ريزند، كه اين خبر را از جدّم رسول خدا(ص) شنيده ام!
اي زمين كربلا من ارمغان آورده ام
دُرّ كوچك اصغر شيرين زبان آورده ام
كربلا از روز اوّل كربلا بود، و خداوند سبحان زمين كربلا را حتّي بر زمين كعبه فضيلت داد، و قبل از حضرت سيّد الشّهداء(ع) انبياء بسياري به زيارت آن زمين مقدّس آمده بودند، و در روايات مي باشد كه قبل از حسين فاطمه (س) صدها پيغمبر و صدها فرزند پيغمبر در آنجا به شهادت رسيده و مدفون گرديده اند.
كربلا، كربلاست! چون حسين (ع) دارد، حسين (ع) كيست؟ حسين (ع) كسي است كه در راه خدا كاري كرد كه هيچ كس نكرده و نمي تواند بكند، مگر حسين در كربلا چه كرد؟ او در كربلا همه چيز را در عمل معنا كرد، ايمان را به تصوير كشيد، يعني كسي كه بتواند در آن موقعيت قرار بگيرد. و تصميم خود را عوض نكند، و مرحله به مرحله به علاقه او نسبت به خدا و كاري كه انجام مي دهد بيشتر شود، در ابتدا آن همه توهين و تحقير، بعد ظلم و جسارت، و سخت تر از همه كشته شدن بهترين بندگان خدا به دست شقي ترين مردم، داغ كشته شدن برادر و برادرزاده، فرزند رشيد و فرزند شيرخوار، و همه خوبان كه به ياري اسلام آمده اند، و دشوارتر از همه مصائبي كه بر اهل بيت روا مي شد، و حسين (ع) همه را مي دانست! آيا كسي مي تواند حسين باشد و با آن همه كرب و بلا باز هم بگويد، رِضا بِرِضائِك و تَسليمَا لِاَمرِك لا الهَ غَيرك و لا مَعبُودَ سِواك!
پس كربلا همان بهشت است كه هر كس بدان دست يافت رستگار و سعادت مند مي شود.
با مطالعه و مرور در روايات مربوط به كربلا مي توان به ارزش اين زمين قدسي پي برد و براي آخرت ذخيره اي اندوخت. خدايا زيارت حسين (ع) و اولاد(ع) او را در دنيا نصيب ما بگردان، و از شفاعت آن مقرّبين درگاهت ما و والدين ما و اولاد ما را بي نصيب مفرما، آمين يا ربّ العالمين.
حوزه علميّه - قم المقدّسه.
صفر المظفّر 1422
سيّد طه موسوي هشترودي