1- امتناع از بيعت با يزيد و به رسميّت نشناختن حكومت وي.

2- هجرت شبانه و مخفيانه امام از مدينه به مكّه.

3- اعزام نماينده ي ويژه (مسلم بن عقيل) به كوفه، براي زمينه سازي بيعت گرفتن از شيعيان هوادار، جهت تشكيل حكومت اسلامي.

4- اقامت چهارماهه ي امام در مكّه، همراه با تبليغات مؤثر و روشنگري اذهان مردم عليه يزيد.

5- حركت از مكّه به سوي عراق، براي به دست گرفتن رهبري نهضت و پيوستن به انقلابيون كوفه.

6- رسيدن به كربلا و قرار گرفتن در محاصره ي نيروهاي دشمن، پيش از رسيدن به كوفه (دوّم محرّم).

7- شهادت امام و اصحاب وي در حماسه ي بزرگ روز عاشورا.

8- بهره برداري امام سجّاد و حضرت زينب و اهل بيت (عليهم السلام) از خون شهيدان در طول اسارت و پس از آن و افشاگريهاي مؤثر و بيدارگر عليه رژيم حاكم.

9- رسوايي و تزلزل موقعيّت امويان.