در اين نوشته، گرچه بيشترين تأكيد، روي «چگونه»هاي حوادث عاشورا است و نماياندن صحنه هاي عمل و جزئيات برخوردها، حمله ها، دفاعها و سخنها... و از ديگر سو، گرچه براي بهره مندي از مسائل و حوادث و رويدادهاي تاريخي بايد سراغ «چرا»هاي آن رفت و آنها را كشف كرد و تجزيه و تحليل و بررسي نمود، نه «چگونه»ها و چگونگي هايي را كه در زمانهاي گوناگون تغيير شكل مي دهند، ولي در همه شان، «چرا»ها يكي است و تاريخ تكرار مي شود.

«هر روز، عاشورا و هر سرزميني كربلا است...» اينها درست و بجا، اما گاهي «چگونگي» حادثه اي «چرا»ي آن را نيز روشن مي كند و «شكل عمل» و «قالب كار»، «چرا»ي آن را مي شناساند و گاهي با «عمل»، مي توان روشنتر و عميقتر «سخن» گفت و چه بسا با «حضور در جايي» و يا «غيبت از صحنه اي»، به مراتب بيشتر و بهتر مي توان «حرف» زد، چرا كه «عمل»، گوياترين سخن است و «دو صد گفته، چون نيم كردار نيست...».

اين نوشته، گامي است بدين منظور و در اين راه. و قضاوت اينكه در اين كار، چه اندازه توفيق حاصل شده، به عهده ي خواننده ي عزيز اين صفحات است. كتاب حاضر، در سالهاي 57 و 60 چاپ شده بود و اينك در چاپ جديد،


با برخي اصلاحات و تغييرات تكميلي، عرضه مي گردد.

عاشورائيان امروز و نسل انقلاب و امّت حزب اللَّه، سرتاسر اين كشور را «كربلا» ساختند و ياران صديق و باوفاي حسين زمان، امام امّت بودند. حماسه هاي جاودان حسين بن علي (عليهماالسلام) و اصحابش، سرمشق و الگوي رزمندگان ما بوده و هست و اين راه به اميد خدا، تا، رهايي كربلا و قدس، ادامه خواهد داشت. امروز هم امّت كربلايي، از درسها و عبرتهاي عاشورا بهره مي گيرد و تا پاي جان، در راه حق و تبعيّت از ولايت، مي ايستد.

در اين نوشته، مروري به درسهاي آموخته از عاشورا داريم تا پيمان و پيوند خويش را با «خون خدا» [1] ، سيدالشهدا (عليه السلام) تجديد و تحكيم كنيم. اميد است نسل پويا و جوان كشورمان، در آموزش درسهاي «دانشگاه كربلا»، پيوسته موفق باشند.

قم- جواد محدّثي

شهريور 1364