وقتي كه علي بن ابي طالب عليه السلام براي شام، لشگر تجهيز مي كرد، امام حسين عليه السلام با خطبه ي زير مردم را دعوت فرمود كه به شام رهسپار شوند:

اي مردم كوفه! شما دوستان گرامي و در حكم لباس پيوسته به تن ماييد. در خاموش كردن آتش خوني كه بين شما شعله كشيده و آسان كردن راه سختي كه در پيش داريد، جديت كنيد. آگاه باشيد جنگ، شري بازدارنده و طعمي سخت ناگوار دارد. هر كس ساز و برگ جنگ بردارد و خود را آماده سازد و زخم جنگ پيش از فرارسيدن آن به دردش نيارد، اين چنين كس، يار وفادار جنگ است؛ ولي اگر پيش از فرارسيدن فرصت و قبل از بازديد كامل فعاليت و كوشش، به جنگ پيش دستي كند، سزاوار آن است كه به مردمش فايده نرساند و خودش را نيز هلاك سازد. [1] .

اصل كلي اي كه امام در اين خطبه راجع به جهاد و روحيه اي كه بايد سرباز در ميدان جنگ داشته باشد، مطرح مي كند، اين است كه بايد ساز و برگ جنگ تهيه ديد و نقشه ي صحيح داشت وگرنه يك جنگ نامساوي و پيش بيني نشده، جز ضرر، چيزي به بار نيارد.