از عمرو، به عنوان قاتل قاسم بن حسن عليه السلام ياد مي كنند. روز عاشورا چون قاسم بن حسن عليه السلام به ميدان آمد، عمرو بن سعد به او حمله برد. حميد بن مسلم كه ناظر صحنه ي پيكار بود مي گويد:

عمرو بن سعد بن نفيل ازدي به من گفت: به خدا قسم! بر او حمله ي سختي خواهم كرد. به وي گفتم: سبحان الله از اين عمل چه قصد كرده اي؟ همان هايي كه مي بيني او را احاطه كرده اند، به جاي تو از عهده اش برمي آيند؛ ولي وي گفت: به خدا قسم! حتما به او حمله خواهم كرد؛ لذا به قاسم حمله برد و تا زماني كه سرش را با شمشير كوبيد، دست برنداشت؛ در اين هنگام، قاسم با صورت به زمين افتاد و گفت: اي عمو! حسين عليه السلام مثل باز شكاري ظاهر شد. مانند شير خشمگين به سوي آنان يورش برد و عمرو را با شمشير زد. عمرو براي جلوگيري از ضربه، ساعدش را جلو آورد؛ ولي شمشير دستش را از آرنج بريد و در همان جا اسب ها جولان داده، او را لگدمال كردند؛


به طوري كه مرد. [1] در زيارت ناحيه ي مقدسه، عمرو بن سعد لعن شده است. [2] .