او پيشواي قبيله ي «ازد» در جنگ جمل بود و همراه عايشه و طلحه و زبير بود. [1] .

مسعود به عنوان يكي از اشراف پنج گانه ي بصر، درخواست بيعت امام حسين عليه السلام را بي جواب گذارد. [2] او دوست و يار صميمي عبيدالله بن زياد بود و به هنگام قيام مردم عليه ابن زياد، وي را پناه داد. ابن زياد نود روز پس از مرگ يزيد درنگ كرد و سپس به سوي شام رفت. مسعود بن عمرو، صد تن از ازديان را به فرماندهي قرة بن قيس با وي همراه ساخت تا او را به شام بردند. ابن زياد هنگام ترك بصره، مسعود را جانشين خود ساخت. [3] .