او به همراه ضحاك بن عبدالله با كاروان امام روبه رو شد و خدمت آن حضرت رسيد. چون امام از سبب آمدن او جويا شد، ضحاك پاسخ داد: براي عرض سلام خدمت رسيدم و از خدا عافيت و سلام شما را خواستارم؛ آمده ام تا خبري از وضعي مردم (كوفه) براي شما نقل كنم؛ آنان براي پيكار با شما جمع شده اند؛ نظرتان چيست؟ امام فرمود:


«حسبي الله و نعم الوكيل»؛ خدا مرا كفايت مي كند و چه نيكو و وكيلي است.

آن گاه حضرت علت ياري نكردن او را جويا شد. مالك با بيان اين جمله كه «مقروض هستم و خانواده و فرزند دارم»: از دعوت امام سرباز زد و ضمن جدايي از هم سفر خود ضحاك، از نزد امام رفت. [1] .