او غلام بني شاكر بود و در بين شيعيان شخصيت ممتازي داشت؛ حافظ حديث بود و از مكتب اميرمؤمنان عليه السلام دانش آموخته بود. مردم


نيز براي اخذ حديث، نزدش آمد و رفت داشتند. [1] شوذب به همراه عابس بن ابي شبيب شاكري به كربلا آمد. در روز عاشورا، چون عابس از حال او و تصميمش جويا شد، شوذب در پاسخ تأكيد كرد كه در كنار شما، نزد پسر دختر رسول خدا صلي الله عليه و آله مي جنگم تا كشته شوم. عابس نيز او را تشويق و تحسين نمود. آن گاه شوذب جلو آمد و به امام سلام كرد و به ميدان رفت و جنگيد و به شهادت رسيد. [2] .