او مردي دلير، بزرگ، شريف، عابد و پرتجربه در عرصه نبرد بود. او از ياران امام حسين عليه السلام بود و در روز عاشورا، از آخرين افرادي بود كه قدم پيش گذاشت [1] و به دشمن تاخت و چون شيري جنگيد تا آن كه جراحات وارده بر بدنش، او را از توان انداخت و سويد در ميان كشته ها، به رو به زمين افتاد و نيروهاي دشمن نيز گمان بردند كه او كشته شده است. چون امام حسين عليه السلام به شهادت رسيد. سويد از شهادت او آگاه شد و با چاقويي كه پنهان كرده بود، به دشمن حمله برد و مدتي با آن وضعيت جنگيد تا آن كه به دست عروة بن بكار تغلبي و زيد بن ورقاء جهني به شهادت رسيد. [2] .