سيف به همراه مالك جابري - كه عموزاده و برادر مادري اش بود - و غلامشان شبيب به حضور امام آمدند. آن دو جوان، روز عاشورا، چون تنهايي و مظلوميت امام را ديدند، گريان نزد حضرت آمدند. امام حسين عليه السلام از آنان پرسيد: برادر زادگانم! چرا گريه مي كنيد؟ به خدا من اميد دارم كه بعد از ساعتي، خرسند شويد.

آنان گفتند: نه فدايت شويم، براي خود نمي گرييم؛ گريه ي ما، براي شماست كه در محاصره قرار گرفته ايد و ما جز خودمان، چيزي نداريم كه در راهتان تقديم داريم و از شما دفاع كنيم.

امام فرمود:

برادرزادگانم! خداوند از اين علاقه و هم دردي تان نسبت به من، جزاي خير دهد؛ پاداشي همچون پاداش متقين.

آن دو، همراه هم و پس از شهادت حنظله، آماده ي رزم شدند و به او درود فرستادند و امام نيز با بيان اين كلام كه «درود و رحمت و بركت حق بر شما باد» پاسخ آن دو را داد. دو برادر جابري با هم جنگيدند و به فيض شهادت رسيدند. [1] نام آن دو در دو زيارت ناحيه و رجبيه آمده است. [2] .