عصر تاسوعا در حالي كه امام جلوي خيمه خود زانوهايش را در بغل گرفته، با تكيه دادن به شمشير، در خواب بود، سپاه ابن سعد، آهنگ حمله به خيمه هاي امام را سر داد. زينب كبري نزد امام آمد و او را از حمله ي دشمن آگاه كرد؛ حضرت فرمود:

رسول الله صلي الله عليه و آله را در خواب ديدم؛ به من فرمود: به سوي من مي آيي. آن گاه به برادش عباس فرمود كه با آنان ديدار كند و سبب را جويا شد. دشمن در پاسخ، فرمان عبيدالله را بهانه ي حمله ي خود ساخت.


عباس چون پيام دشمن را رساند و امام به او فرمود:

نزدشان برگرد و اگر مي تواني كارشان را تا صبح فردا به عقب بينداز و آنها را امشب از ما دور كن تا كه شايد امشب به درگاه پروردگارمان نماز بگذاريم و او را بخوانيم و از او طلب مغفرت كنيم؛ خدا مي داند كه من نماز به درگاهش و تلاوت كتابش و دعا و استغفار فراوان را دوست مي دارم.

ابن سعد پس از مشورت با سران سپاه، پيشنهاد امام را پذيرفت. [1] .