خطر كشتن امام در مكه جدي بود؛ مأموران يزيد با لباس احرام در موسم حج حضور يافته، در پي فرصتي براي قتل امام بودند. در آخرين شبي كه حسين بن علي عليه السلام در مكه بود، به محمد حنفيه نيز چنين فرمود:

نگرانم كه يزيد بن معاويه، مرا در حرم به قتل رساند و من كسي باشم كه حرمت اين خانه بر او شكسته شود. [1] .

حسين بن علي عليه السلام، پس از انجام طواف و سعي ميان صفا و مروه و انجام عمره از احرام بيرون آمد [2] . و روز سه شنبه هشتم ذي حجه سال شصتم كه روز ترويه بود، از مكه خارج شد و به سمت كوفه حركت كرد و به استقبال سختي ها و محنت ها رفت و در آغاز حركت، چنين فرمود:

«خط الموت علي ولد آدم مخط القلادة علي جيد الفتاة و ما اولهني الي اسلافي اشتياق يعقوب الي يوسف و خير لي مصرع انا لاقيه...»؛

رد پاي مرگ بر زندگي انسان ها آشكار است؛ همان گونه كه اثر گردنبند بر گردن دختران جوان و من به ديدار نياكانم، آن چنان اشتياق دارم؛ مانند اشتياق يعقوب، براي ديدن يوسف، براي من قتل گاهي معين شده است كه در آن جا فرود خواهم آمد. [3] .

مسير حركت امام را از مكه تا كربلا معلي، در منزلگاه هاي ذيل پي مي گيريم:

[1] «قد خفت ان يغتالني يزيد بن معاوية في الحرم فاکون الذي يستباح به حرمة هذا البيت». (اللهوف، ص 64).

[2] ارشاد، ج 2، ص 66؛ فتال نيشابوري، روضة الواعظين، ج 1، ص 176؛ طبسي نجفي، مقتل الامام الحسين عليه‏السلام ص 253.

[3] اللهوف، ص 61.