هنگامي كه امام حسين عليه السلام در مكه اقامت داشت، نامه هاي اهل كوفه پياپي به ايشان مي رسيد. مردم كوفه انفرادي و دسته جمعي از آن حضرت دعوت مي كردند كه به كوفه تشريف فرما شود، اهل كوفه در نامه هاي خود متذكر شدند كه آنان با نعمان بن بشير والي كوفه ارتباطي ندارند و در جمعه و جماعت شركت نمي كنند و در عيد با او براي نماز بيرون نمي روند. [1] .

نامه ها بسيار زياد شد و حتي در يك روز ششصد نامه به آن حضرت رسيد و مجموع نامه ها به دوازده هزار بالغ گرديد. در همه ي اين نامه ها آن حضرت را دعوت مي كردند، و او پاسخ نامه ها را نمي داد، چون بي وفايي مردم كوفه را مي دانست. آخرين نامه كه براي آن جناب رسيد، از شبث بن ربعي، حجاز بن ابجر، يزيد بن حارث، عزرة بن قيس، عمرو بن حجاج، و محمد بن عمرو تيمي [2] بود.

اين جمعيت در نامه هاي خود نوشته بودند، كه مردم كوفه در انتظار تو هستند، جز تو به كسي ندارند، درآمدن خود به سوي ما هرچه بيشتر شتاب كن، اي فرزند رسول خدا، اينك باغ ها سبز و خرم و ميوه ها رسيده و دشت ها سرسبز و درخت ها پر برگ گرديده است، هرگاه ميل داري قدم رنجه فرما و در اين جا لشكريان مهيا براي جنگ آماده هستند. [3] .