امام حسين عليه السلام فرمود: خداوند به تو جزاي خير دهد با اين نصيحت ها و سخنان صوابي كه گفتي. [1] . من اينك عازم مكه هستم و خود را براي اين سفر مهيا نموده ام. خواهران و فرزندان برادرم و گروهي از شيعيان در اين سفر مرا همراهي مي كنند. ما همه براي يك مقصود حركت مي كنيم، اما تو مي تواني در مدينه باشي تا از اوضاع و احوال اين جا مطلع باشي. سپس به او اين چنين وصيت كرد:

بسم الله الرحمن الرحيم

وصيت كرد حسين بن علي بن ابي طالب به برادرش محمد معروف به ابن حنفيه كه حسين گواهي مي دهد هيچ معبودي جز خداي يگانه كه او را نياز و شريكي نيست و آن كه محمد صلي الله عليه وآله بنده و فرستاده ي اوست و دين حق را آورده است از جانب حق و بهشت و دوزخ حق است. وقيامت آمدني است، شكي در آن نيست خداوند برمي انگيزاند كساني را كه در قبورند. من خروج نكردم براي تفريح و اظهار كبر و نه براي فساد و ظلم، بلكه خارج شدم براي اصلاح دين جدم صلي الله عليه و آله و مي خواهم امر به معروف و نهي از منكر كنم و به سيرت جد و پدرم علي بنابي طالب عليه السلام رفتار كنم. [2] .

پس هر كس مرا قبول كند خداوند سزوارتر است به حق و هركس مرا رد كند صبر مي كنم تا خدا ميان من و اين قوم به حق حكم كند، و او بهترين حكم كنندگان است. اين وصيت من است به تو اي برادر.


و ما توفيقي الا بالله، عليه توكلت و اليه انيب». [3] .

آن گاه نوشته را بپيچيد و مهر كرد و به برادرش محمد داد و نصف شب از مدينه بيرون رفت. [4] .