يزيد بن معاويه بعد از پدر خود جانشين پدر شد، به وليد بن عتبه بن ابي سفيان كه از طرف معاويه حاكم مدينه بود، نامه اي به اين مضمون نوشت:


اي وليد! از ابو عبدالله الحسين و عبدالله بن عمرو عبدالله بن زبير و عبدالرحمن بن ابي بكر براي من بيعت بگير، اگر از بيعت من سرپيچي نمودند گردن آنها را بزن و براي من بفرست.

نامه به وليد رسد. وليد مروان را طلبيد و در اين قضيه با او مشورت كرد. [1] مروان گفت تا آنان از مرگ معاويه خبردار نشده اند آنان را خواسته و براي يزيد بيعت بگير و هر كدام بيعت نكردند به قتل برسان.

وليد نيمه شب مأمور فرستاد. آنان در آن وقت در كنار آرامگاه رسول اكرم صلي الله عليه و آله جمع بودند، امام حسين عليه السلام چون از جريان به طريق علم غيب آگاه بود به ابن زبير فرمود: معاويه هلاك شده است و وليد دعوتش براي بيعت است.

امام حسين عليه السلام فرمود: من در خواب ديدم در خانه معاويه آتش ‍ سوزي روي داده و منبرش هم وارونه شده است. ابن زبير فهميد كه امام حسين عليه السلام تصميم دارد با وليد ملاقات كند؛ وي به سيدالشهدا عليه السلام گفت: پيش وليد نرو، ممكن است او ناگهان شما را از پاي درآورد، اما امام حسين عليه السلام فهماند كه وليد نمي تواند به او صدمه برساند.