هنگامي كه امام حسين عليه السلام از مدينه ي طيبه به قصد زيارت بيت الله الحرام بيرون شد و در خدمت آن حضرت جمعيت زيادي بودند، مردي از قافله مريض شد و به آن حضرت عرض كرد: به انار خيلي ميل دارم. آن جناب فرمود: در اين بيابان باغي است از انار و ميوه هاي ديگر، برو و هرچه مي خواهي تناول كن. در آن سرزمين قبل از اين باغي نبود. اهل قافله رفتند باغي مشاهده كرده، داخل آن شدند و هر كس از هر ميوه اي خواست خورد.

و چون از باغ بيرون آمدند از نظرها ناپديد شد (معجزه ديگر در آن وقت از آن حضرت سر زد). در همان حال آهويي پيدا شد حضرت به او اشاره نمود (آهو نزديك آمد)، فرمود او را ذبح كنيد و استخوان آن را نشكنيد آن حيوان را ذبح كردند و گوشت آن را خوردند و استخوان ها را در پوستش نهادند. آن حضرت دعا كرد و آهو زنده شد پس به اصحاب فرمود هر كدام به شير آهو مايل باشيد از آن بدوشيد. همه از آن دوشيدند و آشاميدند و به بركت دعاي حضرت همه را كفايت كرد. بعد به آهو فرمود تو را چند طفل است و انتظارت را مي كشند برو آنها را شير بده. [1] .