امام حسين عليه السلام طي نامه ي توبيخ آميزي به معاويه نوشت:...سپس ‍ پسر مشروب خوار و سگ بازت را به زمامداري مسلمانان گماشتي، در امانت خويش خيانت كردي، ملت را بدبخت كردي، شرط نصيحت و خيرخواهي در دين خدا رعايت ننمودي، تو چگونه پسركي ميگسار را بر سر امت محمد صلي الله عليه و آله مي گماري، شرابخوار، منافق و گنهكار و بدكردار است،


اعتبار امانت يك درهم ندارد؛ چطور مي توان اختيار ملتي را به وي سپرد. به زودي آن گاه كه فرصت استغفار از دست مي رود و پرونده ي اعمال مختوم مي شود تو را به ديار كيفر عمل مي كشد و كرده هاي ناپسند خود را در آن جا خواهي يافت. [1] .