از صالح بن كيسان نقل شده كه گفت: وقتي معاويه حجر بن عدي و


اصحاب او را كشت و در آن سال به حج رفت و حسين بن علي عليه السلام را ملاقات كرد، پس گفت: اي [1] ابا عبدالله، شنيدي آنچه كرديم باحجر و اصحابش و طرفداران او و شيعيان پدرت.

امام عليه السلام فرمود: با آنها چه كردي؟ گفت: آنها را كشتيم و بر آنها نماز خوانديم و كفن كرديم آنها را. امام حسين عليه السلام خنديد و فرمود: آنها تو را محكوم كردند (يعني نماز خواندن بر آنها دليل بر اسلام آنهاست). ولي اگر ما بكشيم شيعيان شما را آنها راكفن نمي كنيم و بر آنها نماز نمي خوانيم و آنها را دفن نمي كنيم (يعني آنها مسلمان نيستند).

امام عليه السلام فرمود: شنيده ام كه نسبت به علي عليه السلام بدگويي مي كني و در نقص و عيب جويي ما اقدام مي نمايي، تو پيش خود فكر كن، ببين آيا در اين كار حق داري يا نه؟ اگر عيب خودت در نظرت بزرگ تر نبود، پس خيلي به نظرت كوچك آمده (يعني عيب خودت را كوچك ديده اي) و ما را ظالم دانسته اي. معاويه، غير خودت ره نبند و به غير نشانه و هدف خودت تير نفرست و با ما دشمني مكن. تو در مقابل ما اطاعت كردي مردي را كه در اسلام سابقه نداشته و هميشه منافق بوده و شير تو را هم نمي خواهد.پس براي خودت فكر كن و به او واگذار كن (مقصود حضرت، عمروعاص است). [2] .