شدت علاقه امام حسين عليه السلام به دفاع از مظلوم و حمايت از ستم ديدگان را مي توان در داستان ارينب و همسرش عبدالله بن سلام دريافت كه اجمال و فشرده اش را در اين جا متذكر مي شويم:


يزيد در زمان ولايت عهدي با اين كه همه نوع وسايل شهوت راني و كام جويي و كام روايي از قبيل پول، مقام، كنيزان رقاصه و... در اختيار داشت، چشم ناپاك و هرزه اش را به بانوي شوهر دار عفيفي دوخته بود.

پدرش معاويه به جاي اين كه در برابر رفتار زشت و ننگين عكس العمل كوبنده اي نشان دهد، با حيله گري و دروغ پردازي و فريبكاري، مقدماتي فراهم ساخت تا زن پاكدامن مسلمان را از خانه شوهر جدا ساخته به بستر گناه آلوده پسرش يزيد بكشاند. امام حسين عليه السلام از قضيه با خبر شد. در برابر اين تصميم زشت ايستاد و نقشه شوم معاويه را نقش بر آب ساخت و با استفاده از يكي از قوانين اسلام زن را به شوهرش عبدالله بن سلام بازگرداند و دست تعدي و تجاوز يزيد را از خانواده مسلمان و پاكيزه اي قطع نمود و با اين كار همت و غيرت هاشميان را نمايان ساخت و علاقه مندي خود را به حفظ نواميس جامعه مسلمان ابراز داشت و اين رفتار داستاني شد كه در مفاخر آل علي عليه السلام و دنائت و ستمگري بني اميه، براي هميشه در تاريخ به يادگار ماند. [1] .