علي عليه السلام فرمود: هنگامي كه ابوبكر خلافت را ربود، روز جمعه براي خطبه ي نماز جمعه بالاي منبر رفت. حسنين عليهماالسلام هم آماده ي نماز بودند، حسين عليه السلام جلو منبر رفت و فرمود: اين منبر پدر من است. (ابوبكر سياست هميشگي را به كار بست) گريست و گفت: راست مي گويي، اين منبر پدر تو است نه پدر من، در اين زمان اميرالمؤمنين عليه السلام وارد شد و علت گريه را پرسيد، جريان را به عرض مباركش ‍ رساندند. فرمود: ابوبكر، پسر در هفت سالگي دندان مي ريزد و دندان هاي اوليه از هفت تا دوازده سالگي مي ريزد، در چهارده سالگي محتلم مي شود، در بيست و چهار سالگي رشد قدش تكميل مي گردد و در بيست و هشت سالگي رشد عقلش به پايان مي رسد، بعد از آن هر چه فراگيرد تجربه و آزمايش ‍ است. [1] .