از امام جعفر صادق عليه السلام منقول است كه حضرت امام زين العابدين عليه السلام چهل سال بر پدر بزرگوار خود گريه كرد و در اين مدت روزها روزه داشت و شب ها به عبادت قيام داشت و غلام آن حضرت هنگام افطار آب و طعام بر آن بزرگوار حاضر مي كرد و نزد آن جناب مي نهاد و عرض ‍ مي كرد: ميل بفرما اي مولاي من، آن حضرت با گريه و ناله مي فرمود:

«قتل ابن رسول الله جائعا، قتل ابن رسول الله عطشانا».

«چگونه آب و طعام بخورم و حال آن كه پسر رسول خداصلي الله عليه و آله را با شكم گرسنه و لب تشنه شهيد كردند».

اين جملات را مكرر مي فرمود تا آنكه طعام و آب را با آب ديده ممزوج و مخلوط مي داشت و هميشه به اين حال بود تا خداي خود را ملاقات كرد. از يكي از غلامان حضرت روايت شده كه گفت: روزي امام سجاد عليه السلام به صحرا تشريف برد. من نيز از پشت سر آن جناب بيرون رفتم. وقتي به آن حضرت رسيدم ديدم كه بر روي سنگ ناهمواري سر به سجده گذاشته و شنيدم گريه او را كه در سينه خود مي گردانيد و شمردم كه هزار مرتبه اين تهليلات را در سجده خواند:

«لا اله الا ا لله حقا حقا، لا اله الا الله تعبدا ورقا، لا اله الا الله ايمانا و تصديقا».


آن گاه سر از سجده برداشت ديدم صورت و ريش مباركش را آب ديدگانش ‍ فرو گرفته عرض كردم:اي سيد و آقاي من، وقت آن نشده كه اندوه شما، تمام شود و گريه ي شما كم گردد؟

فرمود:واي بر تو!يعقوب بن اسحاق بن ابراهيم عليه السلام [1] پيامبر و پيامبر زاده بود و دوازده پسر داشت و خداي بزرگ يكي از پسرانش را از نظر او غايب كرد از حزن و اندوه مفارقت آن پسر، موي سرش سفيد شد و پشتش خميده گرديد و چمشش از بسياري گريه نابينا شد و حال آن كه پسر وي در دنيا زنده بود، ولي من با چشم خود پدر و برادرم را با هفده تن از اهل بيت كشته و سربريده ديدم.پس چطور حزن و من به آخر رسد و گريه ام كم شود.

روايت شده كه آن حضرت بعد از قتل پدر بزرگوارش از مردم كناره گرفت و در باديه در خانه اي كه سياه چادر گويند، چند سال منزل فرمود و گاه به زيارت جدش اميرالمؤمينن عليه السلام و پدرش امام حسين عليه السلام مي رفت و كسي مطلع نمي شد. [2] .

امام صادق عليه السلام فرمود:پس از شهادت امام حسين عليه السلام زنان بني هاشم خضاب نكردند و روغن نماليدند و سرمه نكشيدند تا سر عبيدالله زياد رسيد و جدم امام زين العابدين آن چنان مي گريست كه اشك او محاسنش را تر مي كرد. [3] .

از امام صادق عليه السلام روايت شده كه فرمود:هر كس كه چون يادي از ما در نزد او شود و ديدگانش پر از اشك گردد، اگر چه اندازه بال مگسي باشد، خداوند گناهانش را بيامرزد، هر چند مانند كف دريا باشد. [4] .

امام سجاد عليه السلام بر پدر بزگوارش چهل سال گريست، وقتي ماه


محرم مي آمد، امام كاظم عليه السلام را كسي خندان و شاد نمي ديد تا روز عاشورا كه بر آن حضرت روز مصيبت و حزن بود. [5] .