1- در كامل الزيارات و ثواب الاعمال و امالي مروي است كه امام جعفر صادق عليه السلام به ابي عماره منشد يعني شعر خوان فرمود:

هر كه در مصيبت حسين بن علي عليهما السلام شعري بخواند و پنجاه نفر را بگرياند، بهشت از آن اوست. و هر كه بخواند در مصيبت امام حسين عليه السلام يك بيت و سي نفر را بگرياند، باز بهشت از آن اوست، و هر كه بخواند در مصيبت حسين عليه السلام و بيست نفر را بگرياند، بهشت براي اوست. و هر كه بخواند در مصيبت حسين عليه السلام شعري را، و ده نفر را بگرياند، باز بهشت از آن اوست. و هر كه بخواند در مصيبت حسين عليه السلام شعري پس بگرياند يك نفر را، بهشت براي اوست. و هر كه بخواند در مصيبت حسين عليه السلام، پس ‍ خود را به گريه در آورد، بهشت از آن اوست. [1] .

گريستن بر حضرت ابي عبدالله الحسين عليه السلام اگرچه از افعال جوارح و اعضا و كار چشم است، اما سبب آن محبت قلبي است كه از تصور ورود آن مصائب عظيم بر آن محبوب خداوند تبارك و تعالي قلب به سوزش در آيد و سبب شود براي بيرون آمدن اشك از ديدگان است. رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود:

«ان لقتل الحسين عليه السلام حرارة في قلوب المؤمنين لا تبرد أبدا».

«به درستي كه براي شهادت حضرت ابي عبدالله عليه السلام حرارتي در دل هاي مؤمنان است كه هرگز سرد نشود». [2] .

ابن قولويه به اسنادش از ابي عماره منشد نقل مي كند كه گفت: در هيچ روزي به نام حسين بن علي عليهما السلام نزد امام صادق عليه السلام برده نشد كه آن روز آن حضرت خندان ديده شود تا شب و آن حضرت مي گفت:


«الحسين عبرة كل مؤمن».

«حسين عليه السلام سبب ريزش اشك هر مؤمني است». [3] .