فرشته اي خدمت رسول خدا صلي الله عليه و آله آمد و خبر شهادت سيد الشهداء را به آن حضرت داد و سپس به دريا نازل شد و بالش را بر دريا پهن كرد و صيحه زد و گفت: «يا اهل البحار البسوا اثواب الحزن، فان فرخ الرسول مذبوح. اي اهل درياها جامه حزن بپوشيد كه پسر پيغمبر شهيد خواهد شد.»

بعد تربت مقدس را بر بالش برداشت و عروج كرد و در آسمان فرشته نماند مگر آنكه آن تربت را بوئيد و اثري از آن تربت مقدس در او ماند و بر كشتگان آن بزرگوار لعن كرد «وهو يفوح كالمسلك؛ و آن مانند مشك بوي خوشي مي دهد». [1] .