آري سيد الشهداء عليه السلام تصميم بر امتناع از بيعت و در نتيجه كشته شدن گرفت و مرگ را بر زندگي ترجيح داد و جريان حوادث نيز اصابت نظر آن را به ثبوت رسانيد، زيرا شهادت وي با آن وضع دلخراش حضرت مظلوميت و حقانيت اهل بيت را مسجل ساخت و پس از شهادت تا دوازده سال نهضت ها و خونريزي ها ادامه يافت و پس از آن همان خانه اي كه در زمان امام پنجم به وجود آمد شيعه از اطراف و اكناف مانند سيل به در همان خانه مي ريختند و پس از آن روز به روز به آمار شيعيان اهل بيت افزود و حقانيت و نورانيتشان در هر گوشه و كنار جهان به تابش و تلألؤ پرداخت، و پايه استوار آن حقانيت توأم با مظلوميت اهل بيت عليهم السلام مي باشد و پيشتاز اين ميدان سيدالشهداء عليه السلام بود.

حلا مقايسه ي وضع خاندان رسالت و اقبال مردم به آنان در زمان حيات آن حضرت با وضعي كه پس از شهادت وي در مدت چهارده قرن پيش آمد و سال به سال تازه تر و عيمق تر مي شود اصابت نظر آن حضرت را آفتابي مي كند و بيتي كه آن حضرت (بنا به بعضي از روايات) انشاد فرمود اشاره به همين معناست:



و ما ان طبنا جبن و لكن

منايانا و دوله آخرينا



و به همين نظر بود كه معاويه به يزيد اكيدا وصيت كرده بود كه اگر حسين بن علي عليه السلام از بيعت با وي خودداري كند او را به حال خود رها كند و هيچ گونه معترض وي نشود معاويه نه از راه اخلاص و محبت اين وصيت را مي كرد بلكه مي دانسته كه حسين بن علي عليهماالسلام بيعت كننده نيست و اگر به دست يزيد كشته شود اهل بيت مارك مظلوميت به خود مي گيرند و اين براي سلطنت اموي خطرناك و براي اهلي بيت عليهم السلام بهترين وسيله ي تبليغ و پيشرفت است.