1- خبر از سلطنت معاويه پس از مرگش؛

2- حكومت حجاج بن يوسف ثققي؛

3- داستان خوارج و جنگ نهروآن؛

4- تعيين كساني از اصحاب خويش كه كشته، يا به دار آويخته مي شوند؛

5- پيكار با عهد شكنان و منحرفان و بدعت گذاران: ناكثين، قاسطين، مارقين؛

6- شمار كساني كه از كوفه براي نصرت در جنگ ها اهل بصره مي آيند؛

7- سرگذشت عبدالله بن زبير و تعبير از او به مرد فريب كار و حيله گر كه بدون درك مقصد هميشه اقدام مي كد و با چنگ زدن به ريسمان ديانت، دنياطلبي را دنبال كرده و سرانجام به دار آويخته مي شود؛

8- پيدا شدن پرچم هاي سياه از خراسان و تصريح به كساني كه از اهالي خراسان به طرفداري از حكومت عباسيان به پا مي خيزند و معروف به بني رزيق اند؛

9- رهبراني از نسل او در طبرستان، چون الناصر والداعي و غير آن دو؛

10- كشته شدن نفس زكيه در مدينه و اظهار آن كه محل كشته شدن نزديك احجار زيت است و نيز خبر از كشته شدن برادر او در باب حمزه پس از آن كه پيروز مي شود و دوباره شكست مي خورد؛

11- تصريح به داستان فرزند اسماعيل بن جعفر بن محمد عليهماالسلام و


تعبير از او به ذوالبداء و المسجي بالرداء.

توضيح آن كه در بعضي روايات آمده است در امامت اسماعيل بدا شد و امامتي كه به مشيت حق بنا بود به وي رسد تغيير كرد. نيز در هنگام مرگ اسماعيل، امام جعفر صادق عليه السلام ردايي روي او كشيد و به شماري از بزرگان شيعه او را در بستر مرگ نشان داد تا همه يقين كنند كه اسماعيل مرده است.

12- اشاره به سلطنت بني بويه باين گفتار: از ديليمان «بنوصياد» خروج مي كنند. تعبر آن حضرت به بنوصياد براي آن بود كه پدر ايشان مايه صيد مي كرد و با فروش آن زندگي مي كرد و همچنين خبر داد كه بني بويه زوارء را تصرف مي كنند و خلفا را كنار مي زنند و در آن هنگام كه درباره علي عليه السلام سخن مي گفت مردي پرسيد: حكومت آنان چه مدت طول مي كشد؟حضرت فرمود: صد سال يا كمي بيش؛

13- خبر دادن از اين كه فرزندان عبدالله بن عباس حكومت را اشغال خواهند كرد.

ابن ابي الحديد گواهي مي دهد كه اميرالمؤمنين علي عليه السلام حوادث تا قيامت را مي دانست و پديده هايي كه در پيش پاي مسلمانان نمايان خواهد شد درك مي كرد و آنچه پيش بيني مي نمود همان بود كه او تصريح كرد.بنابراين صحيح است كه فرمود: «سلوني قبل ان تفقدوني». [1] .