ابوبصير مي گويد: از امام كاظم عليه السلام پرسيدم: فدايت شوم امام را چگونه مي توان شناخت؟حضرت در پاسخ فرمود:

نخست اين كه پدر امام او را در ميان مردم به امامت نصب كند، زيرا رسول خدا صلي الله عليه و آله اميرالمؤمنين علي عليه السلام را به امامت منصوب كرد.

چنان كه هر امامي بايد امام پس از خود را به مردم معرفي كند؛

دوم: هر چي از او بپرسي توانايي پاسخ داشته باشد؛


سوم: تو ساكت باشي و امام به سخن ابتدا كند (منظور تو را بگويد)، يعني از ما في الصغير تو آگاه باشد؛

چهارم: مردم را از حوادث آينده خبر دهد؛

پنجم: با هر يك از مردم با زبان خود آنان سخن بگويد؛

به امام كاظم عليه السلام گفتم: فدايت شوم امام بايد به هر زباني تكلم كند؟فرمود: آري، زبان پرنده را هم مي داند.سپس فرمود: اكنون پيش از آن كه از جايت حركت كني علامت آن را به تو عطا خواهم كرد. طولي نكشيد كه ديدم مردي نزد امام آمد كه اهل خراسان بود و به زبان عربي با امام عليه السلام سخن گفت. حضرت پاسخ او را به فارسي فرمود. آن مرد خراساني گفت: من به زبان فارسي با تو گفت و گو نكردم براي اين كه شايد شما كاملا زبان فارسي را نداني.

حضرت فرمود: سبحان الله، اگر من نتوانم جواب تو را بگويم پس چه فضيلتي بر تو خواهم داشت؟!

آن گاه امام عليه السلام به من فرمود: اي ابومحمد! امام آن است كه كلام همه مردم و پرندگان و حيوانات و هر جانداري بر او مخفي نباشد، كسي كه اين خصلت ها در وجود او نباشد امام نيست. [1] .

عن ابي بصير قال: قال ابوعبدالله عليه السلام:

«اي امام لا يعلم ما يصيبه والي ما يصير، فليس ذلك بحجة الله علي خلقه».

«امام صادق عليه السلام فرمود: آن كه از حوادث و پيش آمدهاي آينده خود آگاه نباشد، امام نيست». [2] .