شيخ محمد محمود مدني استاد و رئيس دانشكده شريعت دانشگاه از هر مي گويد:

امام حسين عليه السلام شهيد نمونه و برجسته مجاهدان راه خدا، ديد بال و پر شكسته و باطل از چهار سو راه را بر آن بسته است. خود را ديد كه شاخ درخت نبوت و پسر آن امام شير دلي است كه هرگز از بيم و ذلت سر به زير نينداخت.


خود را ديد كه برطرف كردن اين حزن و اندوه و از ميان بردن اين تاريكي ها از او خواسته شده است. صدايي از اعماق دلش او را ندا مي كرد: تو اي پسر پيغمبر، براي رفع اين شدايد هستي. خدا با جد تو تاريكي ها را برطرف و حق را ظاهر و باطل را باطل ساخت تا بر او اين آيه نازل شد (اذا جاء نصر الله والفتح)

و مردم گروه گروه در دين خدا وارد شدند. پدر تو همان شمشير برنده اي بود كه در نيام نرفت تا گردن هاي مشركان را ذليل توحيد ساخت.

برخيزد اباعبدلله مانند پدر و جدت جهان كن و از دين خدا حمايت كن، و ستم كاران را دفع كن و زمين را از پليدي بغي و ستم پاك ساز.

خاندان اصحاب تو خوار شده اند و بانوان و فقرا و اطفال و يتيمان و بيوه زنان بيچاره گشتند.

پس چه كسي اين همه گرفتاري و پريشاني و فشار و ظلم و ستم را برطرف مي سازد اگر تو برطرف نسازي؟ و چه كسي براي نجات امت قيام مي كند اگر تو قيام نكني؟ گويي امام حسين عليه السلام اين صداها را از اعماق دلش مي شنيد كه او را به اين نداي مؤثر ندا مي كرد، و شب و روز به او اصرار مي ورزيد.

پس امام حسين عليه السلام چاره اي جز پاسخ به اين ندا و اجابت اين صدا نداشت و به كساني كه او را از قيام باز مي داشتند و مي ترساندند التفاتي نكرد و شدت و قساوت دشمن او را از جهاد در راه خدا باز نداشت؛ زيرا او مجاهدي بود كه به امر خدا قيام كرد، و برايش تفاوت نداشت كه به ظاهر مغلوب باشد يا منصور، چون هر دو حال برايش شرافت بود (هل تربصون بنا الا احدي الحسنيين) [1] .

پس او در راه خدا و حق شهيد شد و دشمن به لعنت خدا و فرشتگان و مردم گرفتار شد و او به بزرگ ترين درجات در نزد خدايش رستگار شد: (مع الذين انعم الله عليهم من النبيين و الصديقين و الشهداء والصالحين) [2] .