(فمن حاجك فيه من بعد ما جائك من العلم فقل تعالوا ندع أبناءنا و أبناءكم و نساءنا و نساءكم و أنفسنا و انفسكم ثم نبتهل فنجعل لعنة الله علي الكاذبين) [1] .

«به كساني كه درباره ي حضرت عيسي عليه السلام بعد از آمدن دليل قطعي با تو در مقام محاجه و مجادله برآيند بگو: بيايد ما و شما با فرزندان زنان خود با هم به مباهله برخيزيم (يعني در حق يگديگر نفرين كرده و در دعا و التجا به درگاه خدا مي كنيم) تا دروغ گو و كافران را به لعن و عذاب خدا گرفتار سازيم».

داستان مباهله و نفرين پيغمبر صلي الله عليه و آله با نصاراي نجران معروف


است [2] نجران در كشور يمن و آن موقع مركز نصارا بود. جمعي از روحانيون آن جا به مدينه آمدند تا درباره ي حقانيت اسلام و مسيحيت با پيغمبر صلي الله عليه و آله گفت و گو كنند. وقتي در برابر منطق پيغمبر صلي الله عليه و آله عاجز ماندند پيغمبر فرمود: اگر باز هم خود را بر حق مي دانيد حاضرم با بهترين و نزديك ترين كسانم با شما مباهله كنم و شما هم بهترين و نزديك ترين كسان خود را بياوريد تا نفرين هر دسته را كه باطل بود نابود كند. چون پيغمبر صلي الله عليه و آله، علي و فاطمه و حسن و حسين، عليهم السلام را آورد، نصارا ترسيدند كه با نفرين اينان عذاب نازل شود و حاضر به مباهله نشدند و جزيه را بر عهده گرفتند و رفتند.

جريان مباهله ي رسول خدا صلي الله عليه و آله با نصاراي نجران يكي از ادله ي قطعي بر حقانيت آن حضرت است، زيرا اگر رسول گرامي صلي الله عليه و آله يقين به رسالت خود از جانب پروردگار نداشت، مباهله صد در صد به زيان خودش تمام مي شد و به دست خود خط بطلان بر مدعاي خويش كشيده بود. اما رسول گرامي از جانب پروردگار مامور شد تا با شركت حضرت علي و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام اين كار را انجام دهد.

رسول اكرم صلي الله عليه و آله به نصاراي نجران فرمود: با من مباهله كنيد، اگر من راست مي گويم خداي بزرگ لعنت و دوري از رحمت خود را به شما فروفرستد و اگر من دروغ گو باشم بر من؛ گفتند: اكنون انصاف دادي، سپس قرار به مباهله گذاشتند و تعيين وقت نمودند. چون به منازل خود مراجعت نمودند، سيد و عاقب كه دو تن از رؤساي ايشان بودند گفتند: اگر محمد صلي الله عليه و آله با قوم خود مباهله آيد ما با او مباهله كنيم كه پيغمبر نيست و اگر با اهل بيت خاص خود آيد، با او مباهله كنيم، كه پيغمبر نيست و اگر با اهل بيت خاص خود آيد، با او مباهله نكنيم. با اهل خود نمي آيد مگر آن كه راست گو باشد. چون صبح شد به محضر رسول خدا صلي الله عليه و آله آمدند.حضرت به اتفاق علي و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام براي مباهله بيرون آمد نصارا پرسيد: اينان كيانند؟ در جواب شنيدند: آن مرد پسر عمو و وصي


و داماد او علي بن ابي طالب عليهماالسلام است و اين دخترش ‍ فاطمه زهرا عليهاالسلام است و اينان دو فرزندش حسن و حسين عليهم السلام هستند.

نصارا چون چنين ديدند متفرق شدند و به رسول خدا صلي الله عليه و آله عرض كردند: ما از مباهله با شما استعفا داديم و آنچه راضي شوي به تو مي دهيم. رسول گرامي صلي الله عليه و آله با ايشان به جزيه صلح فرمود. [3] .و آنها مراجعت نمودند.

دانسته شد كه آيه مباهله براي فضيلت خاندان رسالت است و آيه آشكارا مي رساند و معرفي مي كند كه پيامبر صلي الله عليه و آله حسن و حسين عليهماالسلام پسران خود و علي عليه السلام را تصديق و گواهي كرده است.

آيه مباهله مختص به پنج نور پاك الهي است: محمد صلي الله عليه و آله، علي ولي الله، فاطمه زهرا، حسن و حسين عليهم السلام. [4] .