آيه ي تطهير از نظر سني و شيعه بر پنج تن آل عبا دلالت دارد. كساني كه گفته اند اين آيه درباره زنان رسول اكرم صلي الله عليه و آله نازل شده در اشتباهند.

اين چند نفر كه گفته اند گفته هايشان بي جاست و ذيلا بيان مي كنيم كه اين افراد و گفته هاي آنان هيچ گونه ارزش و اعتباري ندارد.

عكرمه مي گويد: تنها زنان رسول اكرم صلي الله عليه و آله مشمول آيه تطهيرند و آن قدر پافشاري در اين ادعا دارد كه اظهار آمادگي مباهله با منكران مي كند اين مرد متعصب در بازارها با صداي بلند فرياد مي كرد كه آيه تطهير تنها درباره زنان پيغمبر صلي الله عليه و آله نازل شده است. در پاسخ بايد گفت: نظريه ي عكرمه چه امتيازي بز نظريه ي ديگران دارد؟او كسي نيست كه بتوان بر گفتارش تكيه كرد. چون او از دشمنان علي عليه السلام است.

عكرمه از دشمنان سرسخت اميرالمؤمنين عليه السلام است و مي توان حدس زد كه نظريه ي او ناشي از عداوت شخصي با امام عليه السلام است.

سيد بزرگوار معاصر علامه شرف الدين، در كتاب الكلمة الغراء في تفضيل الزهراء عليهاالسلام مي گويد: عكرمه كوشش مي كرد مردم را در صف دشمنان علي عليه السلام كشاند، و در راه انصراف مردم از آن حضرت و دور كردن از مقام ولايت، سعي و تلاش پيگيري داشت. او سردسته ي طايفه ي مهمي از خوارج است و معتقد بود كه همه ي مسلمين كافرند و مسلمان واقعي كه از اسلام حقيقي برخوردار است تنها خوارجند.

خالد بن عمران مي گويد: در موسم حج از عكرمه شنيدم كه مي گفت: اگر كليه حاجيان را كه در مناسك حج حضور دارند از دم شمشير بگذرانم به منتهاي آروزي خود رسيده ام.

دومين كسي كه آيه ي تطهير را درباره ي زنان پيغمبر صلي الله عليه و آله تأويل نموده، مقاتل بن سليمان است.

علامه شرف الدين مي گويد: او از دشمنان سرسخت اميرالمؤمنين است.


او هم كوشش فراوان داشت حتي المقدور فضايل مسلم علي عليه السلام را از اذهان بزاديد، مقاتل از مشبهه است و خدا را به صورت مردم تشبيه مي كرده. ابوحنيفه درباره ي وي گفته است: مقاتل در اثبات تشبيه راه افراط پيش گرفته و پروردگار را هم چون خلق مي پندارد.

سومين كسي است كه آيه ي تطهير را تأويل به بانوان رسول خدا صلي الله عليه و آله مي كند عروة بن زبير است.

در قاموس الرجال در شرح حال عروه مي نويسد: عروه رسما علي عليه السلام را دشمنام مي داد و در جنگ هايي كه علي عليه السلام بالاجبار به صحنه كارزار كشيده مي شد مقصر اصلي را امام متقين مي دانست و آن قدر در افترا به امام علي عليه السلام گستاخ بود كه گويد: ابن ابي الحديد از اسكافي روايت كرده و او از زهري و وي از عروه كه عايشه به او گفت: من نزد رسول خدا صلي الله عليه و آله بودم. عباس و علي شرفياب شدند نبي اكرم صلي الله عليه و آله با مشاهده ي آن دو بزرگوار آهسته به من گفت: اين دو نفر در هنگام مرگ خارج از روش اسلامند. [1] .