هنگامي كه لشكر عمر بن سعد از حمله خود دست كشيد و گرد و غبار در معركه فرونشست، مسلم بن عوسجه را بر روي زمين افتاده ديدند هنوز رمقي در وي بود كه امام عليه السلام به همراه حبيب بن مظاهر اسدي به بالين او آمد و در كنارش نشست و چنين گفت: رحمك اللَّه يا مسلم، اي مسلم، خدا تو را رحمت كند! سپس اين آيه را خواند: بعضي از آنها به پيمان خود عمل نموده و بعضي ديگر به انتظار نشسته اند و تغيير و تبديلي در پيمانشان نداده اند.

در آن هنگام حبيب بن مظاهر به مسلم گفت: مسلم، كشته شدن تو بر من سخت است، ولي به تو مژده مي دهم كه چند لحظه ديگر وارد بهشت خواهي شد.