در روز عاشورا به دستور امام عليه السلام در گودالي كه در پشت خيمه ها قرار گرفته بود آتش روشن كردند، تا دشمن نتواند از پشت سر حمله كند. شمر بن ذي الجوشن كه چنين ديد به صداي بلند فرياد برآورد: اي حسين، پيش ازط آن كه قيامت فرابرسد به آتش شتاب كردي! حضرت فرمود: اين كيست؟ گويا شمر است ! گفتند: آري، جز او نمي باشد. حضرت فرمود: اي پسر آن زني كه بزچراني مي كرد تو به فروافتادن در آتش جهنم سزاوارتري! مسلم بن عوسجه خواست به طرف او تيراندازي كند كه حضرت اجازه نداد. مسلم عرض كرد: مرا رخصت ده تا او را هدف تير سازم كه همانا او فاسق و از دشمنان خدا و از بزرگان ستمكاران است و خداوند توان چيرگي بر او را نصيب من ساخته است. حضرت فرمود: ناخوش دارم كه من شروع كننده ي جنگ با اينها باشم. [1] .