از آن زمان كه مسلم بن عوسجه وارد كربلا شد، پيوسته مايه دلگرمي ياران امام بود. در شب عاشورا با سخنان پرشور و هيجان انگيز، و در روز عاشورا با دلاوريهاي خود، دوست و دشمن را به حيرت واداشت. او كسي بود كه دشمنان از حضور وي سخت وحشت زده بودند. و گواهش آن است كه پس از شهادت وي لشكر عمر بن سعد و بلكه خود وي از شدت خوشحالي فرياد كشيدند:

مسلم بن عوسجه را كشتيم.

اينك در يك نگاه كوتاه نقش او را در كربلا از نظر مي گذرانيم.