چه ستودني كه انساني چنان ارزش معنوي و مقام بيابد كه سه پيشواي معصوم بر او از خداوند رحمت بطلبند و از عمل با اخلاصش قدرداني كنند يا در سوگ او بگريند. آري، امام حسين عليه السلام به هنگامي كه بر بالين مسلم حضور پيدا مي كند، مي فرمايد: رحمك اللَّه يا مسلم: خدا تو را رحمت كند! و امام زين العابدين عليه السلام در سوگ او و ياران حضرت اشك مي ريزد امام زمان در زيارت ناحيه با جملات بسيار زيبا و پرمعنا، پس از سلام بر وي و يادآوري حماسه شب عاشورا،


مي فرمايد: و تو اولين كسي بودي كه جان خويش را فروخت و اولين شهيد بودي كه به ملاقات خدا رفت. قسم به خداي كعبه كه رستگار و كامياب شدي. خداوند اين تلاش خالصانه و ايثاري كه نسبت به امامت داشتي از تو پذيرفت. خداوند لعنت كند عبداللَّه ضبابي و عبدالرحمن بن خشكاره بجلي و مسلم بن عبداللَّه ضبابي را كه در كشته شدن تو شركت داشتند. [1] .