زماني كه سعيد بن عبداللَّه بر اثر جراحات زياد بر زمين افتاد، نخست با حالت ضعف شديد و بدن خون آلود، با پروردگار خويش زمزمه كرد: خدايا، بر اين مردم لعنت و عذاب بفرست، مانند عذابي كه بر قوم عاد و ثمود فرستادي. سلام مرا به پيامبرت برسان و از اين درد و رنجي كه به من رسيده است او را آگاه ساز. زيرا هدف من از اين جانبازي و تحمل آن همه درد و رنج، رسيدن به پاداش تو از راه ياري


نمودن پيامبرت است. [1] .