از زماني كه مردم كوفه به طور رسمي از فرزند رسول خدا حضرت ابي عبداللَّه الحسين عليه السلام براي آمدن به كوفه دعوت كردند و نامه و پيك فراوان به خدمت آن حضرت فرستادند. سعيد بن عبداللَّه در اين كار شركت داشته و از آنها است كه نامه ي دعوت نزد امام برده است [1] .


در آخرين مرتبه اي كه سعيد بن خدمت حضرت رسيد، امام نخست از او پرسيد: نويسندگان نامه چه كساني اند؟ سعيد و همراهش هاني بن هاني سبيعي گفتند: دعوت كنندگان، شبث بن ربعي تميمي، حجار بن ابجر عجلي، يزيد بن حارث بن يزيد شيباني، يزيد بن حارث بن رويم، عزره بن قيس احمسي، عمر بن حجاج زبيدي و محمد بن عمر بن عطارد بن حاجب تميمي مي باشند. [2] .

آنگاه امام نامه ها را خواند و از نمايندگان درباره اوضاع مردم كوفه سوالاتي كرد و آنها هم اطلاعات خود را به حضرت گزارش كردند. [3] سپس حضرت از جاي برخاست و بين ركن و مقام دو ركعت نمازگزارد و از پروردگار متعال خير طلب كرد و پس از آن مسلم بن عقيل را فراخواند و وي را از حقيقت حال و وضعيت مردم كوفه آگاه ساخت. [4] .