پس از شهادت عابس، دشمن به طرف پيكر پاكش شتافت تا سر


مقدسش را از بدن جدا كند، اما سخت به نزاع افتادند. زيرا هر يك مي خواست خود اين كار را انجام دهد. عمر بن سعد با مشاهده اين اختلاف، خود پيش آمد و سر عابس را از تن جدا كرد. [1] .

زماني كه سر او را بريدند، جماعتي از دلاوران دشمن هريك مي خواست كشته شدن عابس را به خود نسبت دهد. عمر بن سعد گفت: بي سبب نزاع نكنيد. زيرا هيچ يك به تنهايي او را نكشت و در كشتن او همگي سهم داشتيد. [2] .

روشن نيست كه عمر بن سعد از پرتاب كردن برخي سرهاي شهدا به سوي لشگرگاه امام حسين چه هدفي را دنبال مي كرد، اما اين روشن است كه وي سر مقدس سه تن از شهدا را به طرف امام حسين عليه السلام پرتاب كرد:

1-عبداللَّه بن عمير كلبي 2-عمرو بن جناده 3-عابس بن ابي شبيب شاكري. [3] .