پس از شهادت شوذب، عابس نزد امام شتافت و پس از سلام


عرض كرد: اي اباعبداللَّه، بر پهنه ي زمين، هيچ آفريده اي - چه نزديك و چه دور، چه خويش و چه بيگانه -در نزد من عزيزتر و محبوب تر از شما نيست. اگر مي توانستم اين ستم و كشتن را از شما دفع كنم.. در آن سستي نمي كردم. آنگاه كه آن حضرت را سلام داد و گفت گواه باش كه من بر دين تو و پدرت هستم. سپس راهي ميدان شد [1] .