و ناگفته نماند كه در تاريخ طبري در نقل قضيه ي عبدالله رضيع و تير خوردن او عبارتي واقع شده كه بعضي از اشخاص بي اطلاع آن را دست آويز كرده و خيال مي كنند كه قضيه ي آن طفل شهيد مظلوم واقعيت ندارد چون طبري با لفظ (زعم) آن را بيان كرده و گويد: قال: و لما قعد الحسين عليه السلام اتي بصبي له فاجلسه في حجره زعموا انه عبدالله بن الحسين.... الخ.

و بعد از چند سطر گويد: و زعموا ان العباس بن علي قال لاخوته.... الخ [1] .

و لفظ (زعم) در موردي كه مطلب برخلاف واقع باشد استعمال مي شود چنانچه در قرآن مجيد در هر جا كه لفظ (زعم) استعمال شده در معني خلاف واقع استعمال شده است.

ولي بايد دانست كه لفظ (زعم) در عبارت طبري به معني (قال) است و كلام طبري كه گويد: (زعموا) يعني (قالوا).

فيومي در مصباح المنير گويد: زعم زعما من باب قتل و في الزعم ثلاث لغات...... و يطلق بمعني القول و منه زعمت الحنفية و زعم سيبويه


اي قال.

و ابن منظور در لسان العرب گويد: زعم زعما و زعما و زعما اي قال...