از اين روايت شريفه استفاده مي شود: كه پاسبانان دولت بني أمية در زندان و آنهائي كه به اسراء اهل بيت (ع) گمارده بوده اند با زبان رومي تكلم مي نموده اند و ظن قوي آنست كه اصلا رومي باشند چون دولت بني أمية با روم ارتباط داشت و دولت روم در دربار بني أمية و معاوية و يزيد نفوذ داشته چنانچه سرجون بن منصور رومي كه معرب سرژيوس [1] است از زمان معاوية تا دوره ي عبدالملك تقريبا كاتب و وزير مشاور در دربار اموي بوده و تدبير قتل سيدالشهداء عليه السلام را به دست ابن زياد او به يزيد پيشنهاد نموده و حكومت عراقين بصره و كوفه را


با هم نموده و ابن زياد را والي آنها كرد و به محاربه ي سيدالشهداء عليه السلام وادار نمود و سرجون قبلا عهدي از معاوية اخذ نموده و نگه داشته بود چون يزيد با ابن زياد مابين شان خوب نبوده و بعد از مشاوره ي يزيد با سرجون و پيشنهاد وي كه ولايت عراقين را به ابن زياد بدهد و به جنگ امام عليه السلام بفرستد آن عهدنامه را به يزيد نشان داد و او نيز قبول كرد چنانچه شيخ مفيد (ره) در ارشاد و ديگران نقل كرده اند.

ارتباط روم با دربار بني أمية به جهت تمايل نژادي بني أمية به آنها بوده و معاوية در زمان جنگ صفين با روم صلح كرد و عظمت اسلام را از نظر آنها انداخت به تفصيل آن رجوع به كتاب (التدوين) مرحوم اعتمادالسلطنة بشود و بني أمية از نژاد اصيل عربي نبودند رجوع شود به جنةالمأوي ص 304 ط 1- تبريز و ص 253 -250 ط 2 تبريز.

و نيز از روايت استفاده مي شود كه امام عليه السلام زبان رومي را به خوبي مي دانسته چنانچه اعتقاد ما اماميه بر آنست كه امام به تمامي لغات آشنا بوده و با آنها تكلم مي كند لغتي پيدا نمي شود كه امام به آن جاهل باشد زيرا كسي كه به لغتي و به چيزي جاهل باشد او را امامت و خلافت الهيه نشايد كه حجت خدا بر مردم باشد.