در اينجا مكالمات آيةالله علامه (ره) و مناظرات آن يگانه رادمرد فهامه به ياد انسان در مجلس سلطان خدابنده مي افتد كه آيةالله


قدس سره خطبه ي بليغه ي فصيحه ايراد فرموده و صلوات به رسول الله صلي الله عليه و آله و به ائمه ي معصومين عليهم السلام در آن خطبه فرستاده و سيد موصلي كه در آن مجلس سلطاني بوده و در مناظره آيةالله با سائر علماء او ساكت نشسته بود به مقام تكلم آمده و گويد:

دليل جواز صلوات فرستادن بر غير انبياء چيست؟

آيةالله قدس سره بي درنگ مي فرمايد: الذين اذا اصابتهم مصيبة قالوا انا لله و انا اليه راجعون اولئك عليهم صلوات من ربهم و رحمة و أولئك هم المهتدون.

سيد موصلي مكابره را پيشه ي خود ساخته و گويد: كدام مصيبت است كه بر (آل) پيغمبر صلي الله عليه و آله رسيده تا اين كه آنها سزاوار صلوات فرستادن شده اند؟

آيةالله (ره) مي فرمايد: از شنيع ترين مصائب و اشد آنها آنست كه از ذراري آنها مثل تو به وجود آمده كه منافقين جهال كه مستوجب لعن و نكال اند آنها را بر آل رسول ملك متعال ترجيح مي دهد حاضرين مجلس به خنده زده و از حاضرجوابي آيةالله علامه (ره) و بالبداهة از جواب گفتن آن بزرگوار در تعجب شده و يكي از شعراء گويد:



اذا العلوي تابع ناصبيا

بمذهبه فما هو من أبيه



و كان الكلب خيرا منه حقا

لان الكلب طبع ابيه فيه [1]