ائمه ي اهل بيت معصومين عليهم السلام در نماز به تربيت سيدالشهداء عليه السلام سجده مي كرده اند چنانچه حضرت امام سجاد عليه السلام در موقع اسارت و حركت از كبلاء مقداري از تربت همراه خود برداشته بود ولي آن زمان هنوز از تربت گل كرده و لوح درست كنند مرسون نشده بود و حضرت امام جعفر صادق عليه السلام بر تربت سجده مي فرمود و خاك كربلاء را در كيسه ي نگاه مي داشتند و در موقع نماز آن را پهن كرده و بر آن سجده مي كردند و ظاهرا از زمان غيبت صغراي امام زمان ولي عصر بقيةالله ارواحنا فداه از تربت لوح درست كردن كه تا حال مرسوم است معمول شده چون خاك تنها را در نزد انسان و در بغل نگاه داشتن قدري مشكل شده و از خاك

ممكن بود گرد و غباري ريخته شود و لذا از خاك كربلاء گل كرده و از آن اين لوحها (مهر) درست كردند كه در نگاه داشتن سهل و آسان باشد.

شيخ جليل محمد بن عبدالله بن جعفر حميري (ره) از حضرت ولي عصر ارواحنا فداه لوح درست كردن را سئوال كرده و امام عليه السلام نير فرموده اند كه اشكالي نداشته و جائز است [1] و فضيلت دارد.

[1] رجوع شود به احتجاج طبرسي (ره) ج 2 ص 312 ط نجف و عين عبارت توقيع شريف اين است: و سأل عن السجدة علي لوح من طين القبر و هل فيه فضل؟ فاجاب: يجوز ذلک و فيه الفضل.

و مراد از طين قبر در سئوال حميري (ره) عبارت از خاک قبر مبارک سيدالشهداء عليه‏السلام است چنانچه قبل از اين سئوال از تسبيحي که از تربت سيدالشهداء عليه‏السلام درست مي‏کنند سئوال کرده که آيا در آن فضيلت هست؟ در جواب فرموده:مرد با آن تسبيح مي‏کند و چيزي از تسبيح نيست که افضل از آن باشد و از فضل تسبيح ترتب آنست که مرد تسبيح گفتن را فراموش مي‏کند و تسبيح تربت را در دست مي‏گرداند و به او ثواب تسبيح گفتن نوشته مي‏شود.