از اين حديث شريف كه در صحيح ترين كتب حديث شيعه (كامل الزيارة) نقل شده استفاده مي شود كه بكاء آسمان و زمين و ملائكه و آفتاب بر سيدالشهداء عليه السلام تا چهل روز طريقه و عادتي را كه در ميان مردم يك حال استمراري پيدا كرده و بر سيد مظلومان اربعين نگاه مي دارند نشان مي دهد حتي در ميان مردم در زمان فوت كسان خودشان نيز اين رويه معمول شده و اين سيره ي مستمره را انجام مي دهند و احترام آنها را كه از دنيا رفته اند نگاه مي دارند و شيعه تا اربعين آن حضرت از شادي و خشنودي و سرور خودداري مي كنند حتي در غير مسلمانان نيز اين عادت در مرده هايشان مراعات مي شود خصوصا كه از بزرگان آن قوم باشد و كسي باشد كه آثار عملي و نتايج قدمي را كه در راه رفاه و آسايش ديني و دنيوي آنان برداشته باشد و در اصلاح جامعه از جان گذشتگي نشان داده و نهضتي بر عليه ظلم و ستم و از بين بردن ظالمين و ستمكاران روزگار كرده و نهضتي به وجود آورده كه در اثر آن اسلام و قرآن را زنده نگاه داشته و دين الهي را از دست خوش دشمنان سرسخت آن نجات داده و زحمات خاتم انبياء صلي الله عليه و آله را نگذاشته به هدر برود و بازيچه ي بني اميه شجره ي ملعونه گردد و با خون خود درخت توحيد را


سيراب نموده و نگذاشته در نتيجه ي ظلم و جور و بي ديني و اشاعه ي فحشا و منكر بني اميه خشك شود و خون دل خويش را در راه خدا بذل كرده تا مردم را از حيرت ضلالت و گمراهي كه در اثر تسلط بني اميه و اشغال آن شجره ي ملعونه مقام خلافت الهيه را پيش آمده بود برهاند و اگر آن نهضت مقدس نبود از اسلام بغير از اسلام اموي و از دين بغير از دين يزيدي و دين تشريفاتي و ساخته ي بني اميه چيزي باقي نمانده بود چنانچه نظريات مستعمرين در دنياي فعلي نيز درباره ي اسلام همان نيات شوم است كه بني اميه داشتند.