ام المؤمنين أم سلمة (ض) پس از شنيدن شهادت حضرت سيدالشهداء (ع) در دشت كربلاء و ظاهر شدن علامات شهادت آن حضرت به واسطه ي تربتي كه رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم و امام حسين سلام الله عليه به وي داده بودند لباس سياه در بر كرد و قبه ي سياهي در مسجد رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم زده و در آن خيمه عزادار شد.

ادريس عمادالدين قرشي در كتابش عيون الاخبار و فنون الاثار گويد [1] : و عن أبي نعيم باسناده عن أم سلمة رضوان الله عليها، أنها لما بلغها مقتل الامام الحسين بن علي (ع) أضربت قبة سوداء في مسجد رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم و لبست السواد.

چون ام المؤمنين ام سلمة (ض) سن شريفش بالا رفته بوده نتوانسته به كربلاء به زيارت قبر مطهر سيدالشهداء (ع) برود و در كنار قبر اطهر عزادار شود و لذا در مسجد رسول الله (ص) قبه ي سياهي زده و لباس سياه


پوشيده و عزادرا شده است و در سال (62) هجرت دارفاني را وداع گفته است رضوان الله عليها.

غرض رويه ي توقف زنان مدتي در كنار قبر بزرگان از ازواج در صدر اسلام معمول بوده و از افراد بانوان خاندان رسالت نيز اين كار را عملي كرده اند و از طرف ائمه ي هدي سلام الله عليهم منعي نرسيده و در آن مواقع بانوان هاشميات و ديگران را منع از اين عمل و به جا آوردن آن نفرموده اند.