و در بعض تواريخ معتبره نقل شده كه رباب بنت امري ء القيس كلبي كه زوجه ي با وفاي سيدالشهداء (ع) بود و تا يك سال در كنار قبر مبارك امام (ع) در كربلاء مانده و در آنجا اقامت نمود و بعد از آن به مدينه مراجعت كرد و از كثرت غم و حزن و تأسف بر آن حضرت از دنيا رفت و آن بانوي باوفا با اسراء اهل بيت به شام رفته بود و در مراجعت در اربعين در كربلاء مانده و تا يك سال در كنار قبر مبارك امام عليه السلام در كربلاء اقامت گزيده است.


ابن الاثير در تاريخ كامل گويد: و كان مع الحسين امرأته الرباب بنت امري ء القيس، و هي أم ابنته سكينة، و حملت الي الشام فيمن حمل من أهله، ثم عادت الي المدينة...... و قيل: انها أقامت علي قبره سنة و عادت الي المدينة فماتت أسفا عليه [1] . در كتاب يكي از معاصرين است كه شيخ كليني (ره) در كتاب كافي از مصقلة بن طحان روايت كرده كه گفت: از امام صادق (ع) شنيدم كه فرمود: هنگامي كه حضرت سيدالشهداء (ع) شهيد شد زوجه ي كلبيه او بر قبر ابي عبدالله (ع) ماتم اقامه كرد و تا يك سال گريست.

نگارنده گويد: زوجه ي كلبيه ي آن حضرت عبارت از (رباب) مادر سكينه و عبدالله رضيع است [2] و يك سال بعد از واقعه ي كربلاء و فاجعه ي عاشوراء زنده بوده و لابد در اربعين اول در بيستم ماه صفر سال (61) هجرت از اسارت شام برگشته [3] و در كنار قبر سيد مظلومان سيدالشهداء


(ع) اقامت كرده و جلو آفتاب نشسته و در سايه قرار نگرفته و تقريبا پس از يك سال، مراجعت به مدينه نموده و از دنيا رحلت فرموده است، و ملاحظه ي تاريخ آن بانوي معظمه جريان اربعين اول سال شصت و يك را تأئيد مي كند.

و آنچه از شيخ كليني (قدس سره) نقل شد به تبعيت از يكي از معاصرين است كه به نشر بعض تأليفات اقدام كرده و بدون تحقيق و تثبت و ضبط چند كتابي طبع و نشر كرده و در كتابش به اين عبارت از شيخ كليني (ره) نقل كرده است.

ثقة الاسلام كليني در كافي از مصقلة بن الطحان [4] روايت كرده كه


گفت از امام صادق (ع) شنيدم كه فرمود هنگامي كه حضرت سيدالشهداء (ع) شهيد شد (اقامت امرأته [5] الكلبية علي قبر ابي عبدالله مأتما و بكت سنة كاملة و بكين النساء و الجواري.... الخ.

اما آنچه در كتاب كافي شيخ كليني (ره) موجود است عين عبارت آن اين است: