با اين كه آن روايات در جلو چشم علماي اعلام اماميه و فقهاء عظام اثني عشرية بوده و در كتب جوامع حديث شيعه آنها را ديده اند و به آنها اعتناء نداشته اند و اعراض شان از آن اخبار محقق بوده و شاهد آنست كه وثوق و اطمئنان به آنها نكرده اند زيرا صحت اسناد آن روايات تمام نشده و رجالي كه آنها را روايت كرده اند غيرمعروف مي باشند.

و شكي نيست كه اعراض اصحاب از خبر و يا اخباري گرچه بيشتر باشد قادح بوده و وجود عيبي را در آن اخبار مي رساند بلكه هر قدر اخبار بيشتر بوده باشد و اسناد صحيح داشته باشد قادح بودن اعراض قوي تر مي گردد چون در اخبار چنانچه در مورد خود محقق شده عمل اصحاب شرط نيست بلكه اعراض شان قادح بوده و وجود عيبي را لازم گرفته است .