و از روزهاي سوگواري كه شيعه بسيار اهتمام بر اقامه ي عزا به كار برده و همت

به زيارت آن حضرت در آن روز مي گمارند يكي هم روز بيستم ماه صفر روز أربعين سيدالشهداء عليه السلام است كه سيره ي مستمره ي شيعه از زمان ائمه ي اطهار عليهم السلام بر آن جاري است كه در عراق از هر طرف رو به كربلاء آورده و به زيارت قبر مطهر بيشتر اهميت مي دهند و الحق شيعيان عراق از زمان بني اميه و بني عباس در اين باره شهامت به خرج داده و در زنده نگاه داشتن اين موضوع اهتمام دارند كه در خور بسيار تمجيد است. و در ميان شيعه روز أربعين سيدالشهداء عليه السلام كه روز بيستم شهر صفر است شهرت بسيار دارد و عموما آن روز را روز ورود اهل بيت عليهم السلام پس از خلاصي از اسارت شام به كربلاء مي دانند و آن را زيارت«مرد الرأس»مي خوانند. و از ائمه ي اهل بيت اطهار عليهم السلام زيارت مخصوصي براي آن روز كه سيدالشهداء عليه السلام را در آن روز با آن زيارت كنند وارد شده و از علماء اماميه تا قرن هفتم هجري شبهه و اشكالي در اين موضوع ديده نشده است و اول كسي كه شبهه كرده غير از سيد اجل اعظم سيد رضي الدين علي بن طاووس حسني(قدس سره)در كتاب اقبال [1] سراغ نداريم.

[1] شبهه سيد بزرگوار بنا به قولي است که اسراء اهل بيت(ع)يک ماه در دمشق توقف کرده باشند ولي ناقل اين قول از روايات و تواريخ معتبره معلوم نيست و قريب يک سال ماندن در شام نيز از احتمالات و حد سياتي مي باشد که اعتماد را نشايد و شاهدي بر آن نيست چنانچه بررسي خواهد شد و در بعضي از کتابهاي فرقه‏ي اسماعيليه ديدم که يک ماه و نيم توقف کرده‏اند اين قول نيز علاوه بر اين که با قول يک ماه ماندن نمي‏سازد قابل اعتماد نيست نظر به شواهدي که ذکر خواهد شد.