پس از حسين رسالت رسيد بر زينب

نبود نام حسيني، نبود اگر زينب



در آن محيط كه امواج كفر توفان كرد

نداشت كشتي دين ناخدا، مگر زينب



مگر نه حضرت سجاد در خطر مي بود

اگر نكرد صيانت از آن گهر زينب



به قتلگه چو ز سجاد كرد دلجويي

ز كاينات برآمد درود بر زينب



حسين كاشت مسلم نهال آزادي

ولي به صبر رساندش به بارو بر زينب



گرفت پرچم حق در كف كفايت خويش

در آن مصاف بلاخيز پر خطر زينب



به پاس حضرت زهراست ورنه مي گفتم

هم از ملك بود افضل، هم از بشر زينب



زهي شهامت و همت، زهي به عزم بلند

نيافريده خدا، زن چو نامور زينب






دلي و اين همه از داغ لاله ها خونين

نديده گلشن هستي چو خونجگر زينب



ز مهر، ماه نيارد جدا شدن «صاعد»

حسين را همه جا بود همسفر زينب