هر كس شنيد واقعه كربلا گريست

بر آن شهيد كشته ز تيغ جفا گريست



غمخانه شد بسيط زمين در عزاي او

چشم جهانيان همه در اين عزا گريست



تنها نه چشم عالميان اشكبار اوست

كفرش مخوان اگر كه بگويم خدا گريست



در اين مصيبتي كه خدا صاحب عزاست

بي شك كه ديده همه انبيا گريست



آن كشته اي كه دين خدا پايدار از اوست

از من شنو كه تا شنوي در كجا گريست



از دور چون نگاه سوي خيمه گاه كرد

بر بي كسي عترت آل عبا گريست



بعد از مصيبتي كه به آل عبا رسيد

هر كس گريست بهر غمي، ناروا گريست



«شهري» دل شكسته ز سوز درون خويش

چون ابر نوبهار در اين ماجرا گريست