جعلت لي الأرض مسجدا و طهورا (حديث نبوي)

پيغمبر «صلي الله عليه و آله و سلم» فرمود: زمين پاك كننده ي هر نجاستي است، و براي من سجده گاه و پاك قرار داده شده است.


يعني هر كجا وقت نماز رسيد مي توان بر خاك سجده كرد، و هر وقت آب نبود به وسيله ي خاك مي توان تطهير نمود و تيمم كرد، چه در خاك موادي هست «معقم» يعني عقم كننده و كشنده ي ميكروبها و بر طرف كننده ي بيماريها، و بدين نظر شرايع آسماني عموما و اسلام خصوصا دفن ميت را در خاك قرار داد، و فرمود: دفن مرده در غير خاك جايز نيست، و واجب است هنگام دفن صورت ميت را بر خاك بگذارند. در اسلام به آب انداختن و به آتش سوزانيدن و مثله كردن جسد متوفي جايز نيست.

و در جاي ديگر مي فرمايد: زمين خيرخواه است كه در زندگي بر آن تيمم مي كنيد و روي آن نماز مي گزاريد، و پس از مرگ در شكم آن محفوظ مي مانيد و اين خود از بزرگترين نعم الهي است.

از حضرت صادق «عليه السلام» روايت است كه فرمود: سجده بر خاك قبر حسين زمين هاي هفتگانه را نوراني مي كند، و هر كس تسبيحي از گل قبر حسين با او باشد تسبيح كننده نوشته شود، هر چند با آن تسبيح هم نگويد.

بدون شك به تواتر اخبار فضيلت تربت حسين «عليه السلام» و عظمت خاك كربلا قبل از تولد حسين و در طول رشد و نمو او آن قدر علماي فريقين و اصحاب از پيغمبر خدا «صلي الله عليه و آله و سلم» راجع به فضيلت خاك كربلا حديث نقل كرده اند كه حد و حصر ندارد. بهترين نمونه ي آن «خصايص الكبري» سيوطي چاپ حيدرآباد است، در سال 1320 كه از پيغمبر خدا بيست روايت به طرق مختلف درباره ي كشته شدن حسين «عليه السلام» و عظمت كربلا و ارزش و طهارت تربت او نقل شده است، و بيشتر آنها را ام الفضل دختر حارث، ام سلمه، عايشه، انس، ام عباس و غيره روايت كرده؛ و از علماء، حاكم، بيهقي، ابي نعيم و غيره نقل كرده اند.

براي نمونه، يك روايت را نقل مي كنم.

گفت: داخل شدم بر خانه ي پيغمبر «صلي الله عليه و آله و سلم» ديدم امام حسين در دامان


آن حضرت نشسته، در حالي كه چشمان پيغمبر اشك آلود است و بر محاسنش اشك ريخته و خاك قرمزي بود، آن را زير و رو مي كرد، پرسيدم: يا رسول الله! اين چه خاكي است؟ فرمودند: جبرئيل آمده به من خبر داد كه امت من اين فرزند مرا خواهند كشت، و خاك قرمزي از خاكهاي آن را براي من آورد و آن اين خاك است.

ديگري اضافه كرد كه در زمين عراق كشته خواهد شد، و آن خاك را به زن خود ام سلمه سپرد و فرمود: هر وقت اين خاك خون شد، بدان كه حسينم را كشتند! ام سلمه هم آن را نگاه داشت و هر روز مي ديد، آن شيشه را بالاي سجاده ي خود گذاشته بود تا بعد از ظهر عاشورا ناگهان ديد آن خاك خون شد، و شروع به عزاداري كرد، و به خواص اصحاب خبر داد. در روايات بسيار است كه در تربت سيدالشهداء شفاي امراض از هر مرض و دردي است مگر مرگ، و تربت حسين «عليه السلام» اسباب امان از بلايا و ايمني از خوف و بيم است. معجزاتي در اين تربت به ظهور رسانيده، چنان چه سيد نعمت الله جزايري در كتب خود، و دميري در «حيوة الحيوان» و زمخشري و غيره، از ائمه ي اطهار همه رواياتي نقل كرده اند كه تربت سيدالشهداء اعجازي در بهبود حال و مزاج مرضا نموده، و در دعاي تربت گفته اند:

اللهم بحق هذه التربة و بحق من حل بها و ثوي فيها و بحق جده و أبيه و أمه و أخيه و الأئمة من ولده و بحق الملائكة الحافين به الا جعلتها شفاءا من كل داء و برءا من كل مرض و نجاة من كل آفة و حرزا مما أخاف و أحذر [1] .

اطباء براي خاك، آثار زيادي قائل شده اند كه در كشتن ميكروب و ضد عفوني و دفع امراض و سموم توصيه كرده اند.

«گاندي» در كتاب خود براي دفع سموم و ضد عفوني، به نگاهداري خاك


توصيه كرده است.

در تفسير طنطاوي شرح مفصلي مي نويسد كه خاك در تخفيف و علاج خيلي از امراض مفيد است.

يكي از پزشكان خارجه، مار گزيده اي را كه زهر در تمام بدنش اثر كرده بود با خاك معالجه كرد، يعني زير خاك خوابانيد تا به وسيله ي خاك سموم بدن او را كشيد.

مي نويسد: دستمال را گل آلود كنند به سر ببندند، دفع مرض سر درد را مي كند، علاج سوء هاضمه و درد مفاصل و نفخ شكم و غيره را با خاك علاج مي كردند.