51 (پنجاه و يك) ركعت نماز از نشانه ي مؤمن است كه در شب معراج 17 ركعت معين شد.

نماز چنان چه در ضمن نماز سيدالشهداء در جلد اول شرحي نوشته ايم كه اكنون تكرار نمي كنيم، همين قدر عرض مي كنيم: نماز بزرگترين و مهمترين و جامع ترين


عبادت الهي است كه مشحون بر كليه ي شرايط زندگي دنيا و سعادت آخرت است. و در ملل آسماني، نماز سابقه داشت و اين داروي روحاني براي تصفيه ي مزاج نفس انساني بر حسب مقتضيات زمان و مكان در ادوار مختلف معين شده بود. در اسلام جامعتر و كوتاه تر و مختصرتر و مفيدتر وضع شد، به طوري كه به شفاعت پيغمبر اكرم «صلي الله عليه و آله و سلم» در شب معراج 51 ركعت فريضه ي واجب به 17 ركعت تقليل يافت، و به پنج وقت مقرر گرديد كه ظهر و عصر و مغرب و عشاء و صبح، اين 17 ركعت برگزار مي شود.

و چون پيغمبر اكرم «صلي الله عليه و آله و سلم» خواست حد كامل و مقدار تمام ثواب و اجر جزيل نماز را براي ملت خود جلب و تأمين فرمايد و تدارك مقدار معفو را بنمايد، نوافل را سنت قرار داد براي امت خود كه قبل از فرايض نافله به جا آورند. براي نافله ي ظهر 8 ركعت، نافله ي عصر 8 ركعت، مغرب 4 ركعت، عشاء دو ركعت نماز نشسته كه به منزله يك ركعت ايستاده است، و صبح 2 ركعت و نماز شب و شفع و وتر 11 ركعت كه مجوعا 34 ركعت مي شود كه با 17 ركعت نماز فريضه ي پنج وقت، 51 ركعت مي شود، و اين مجموع از مختصات اماميه است كه به پيروي از دستورات ائمه ي معصومين عليهم السلام عمل مي كنند و علامت بارز شناسائي آنها اين نماز است.

اما برادران سني ما در فرايض اختلافي ندارند، اما در نوافل آنها 22 ركعت قائلند، چنانچه ابن همام حنفي در «فتح القدير» صفحه ي 314 جلد 1 مي نويسد: دو ركعت نافله ي صبح، و چهار ركعت قبل از ظهر، و دو ركعت بعد از ظهر، و چهار ركعت قبل از عصر، و اگر بخواهد دو ركعت هم پس از مغرب، و چهار ركعت قبل از عشاء، و چهار ركعت اگر بخواهد بعد از عشاء كه 22 ركعت مي شود. و در نافله ي شب هم به دو ركعت يا سه ركعت قائل هستند كه مجموع به 51 ركعت نمي رسد تا به سنت اماميه منطبق گردد.